Als je niet ziek bent, ben je dan dus gezond? Je zou denken van wel toch? Maar ik denk dat er nog een heel gebied tussen zit. Waarin je niet echt ziek bent, maar toch ook niet echt optimaal gezond. En hoe eerder je signalen hiervan oppikt, hoe beter je kan voorkomen dat het wel gaat leiden tot echte ziekte.
En bij paarden is dit natuurlijk ook zo. Dit kan soms lastiger zijn, want helaas kunnen ze niet (hardop) praten. En ze kunnen soms erg goed zijn in het zo lang mogelijk verbergen dat het niet helemaal goed met ze gaat. Dus, het is aan ons om zo goed op te letten op de kleinere signalen en veranderingen. Dat is niet altijd makkelijk, want wij raken zelf ook snel gewend aan dat iets 'normaal' is en gewoon hoort bij dit dier.
Denk bijvoorbeeld aan signalen als: wat wisselende mest, soms mestwater, een opgeblazen buik, vieze traanogen, jeuk, traag met verharen, een harde manenkam, gevoelig lopen, vocht vasthouden, stijfheid, knarsetanden, etc.
Als een paard 1 of 2 van zulke signalen vertoond is dat voor veel mensen niet echt een probleem. Want ze zijn toch niet ziek verder? Maar dat willen we natuurlijk ook voorkomen.
En je kunt nu het gevoel krijgen: 'Pfff het is ook nooit een keer goed genoeg, er is altijd wel iets!🙄'. Dat snap ik, dat heb ik ook soms haha. Hierin moeten we de balans proberen te vinden, voor onze eigen mentale gezondheid 😉. Niet jezelf helemaal gek maken, omdat je elk klein dingetje ziet wat 'niet goed gaat'. Maar wel ons best blijven doen, om het voor ons paard zo goed mogelijk te regelen.
Want... Zij zijn afhankelijk van ons. Niet omdat ze zelf zo onhandig zijn en niks kunnen. Maar wij willen ze graag houden, zetten ze op een plek met een hek errond, met andere paarden die ze niet zelf hebben uitgekozen, geven hun eten en water waarbij ze vaak niet veel keus hebben, willen eventueel met ze trainen, etc etc. Ze kunnen niet zelf met een kudde tientallen kilometer zich verplaatsen naar een gunstiger gebied. Dus, als wij ervoor kiezen een paard (of ander dier) te houden vind ik het ook onze plicht dit zo goed mogelijk te doen. En hierbij zo goed mogelijk te voldoen aan de natuurlijke behoeften van het paard.
Plus, wij willen natuurlijk ook niet dat ons dier ziek wordt. Dus door het herkennen van de kleinere signalen en veranderingen, kunnen we er vroeger bij zijn om ons paard te helpen. Juist om te voorkomen dat ze echt ziek worden. In plaats van wachten tot het echt niet goed gaat en dan allemaal behandelingen inzetten.
Voorkomen is beter dan genezen toch?!
Dus, let jij op de kleine signalen van je paard? En doe je er dan ook iets mee? Of weet je dan vaak niet goed wat?
Soms is het fijn om af en toe een professional mee te laten kijken. Die kijkt vaak net wat objectiever en ziet dan misschien net wat andere signalen. Wat dus juist ook als preventie heel fijn kan zijn!
Ik kan je hier ook bij helpen! Om samen met jou als eigenaar kritisch te kijken naar je paard en de hele situatie rondom je paard. En je helpen verbanden te leggen welke signalen met elkaar te maken kunnen hebben en waar ze mogelijk vandaan komen.