Mijn haflinger Wuyi is 1 van de grote redenen dat ik kennis ben blijven op doen rondom voeding voor paarden. Ook daarvoor had ik al een grote interesse in gezonde en natuurlijke voeding voor paarden. Maar door de problemen die Wuyi kreeg was er de noodzaak hier nog dieper op in te gaan.
Wuyi is mijn haflinger ruin die ik zelf gefokt heb. Zijn moeder was Mira, waar ik mee ben opgegroeid, zij kwam bij ons toen ik ongeveer 10 jaar was. Mira en haar moeder kwamen uit mijn familie. Het leek mij dan ook een mooi idee om hier nog een generatie aan toe te voegen door een veulen te fokken met Mira. Aan het einde van mijn Diergeneeskunde opleiding zag ik hier de kans voor. En hoe mooi is het om dan ook met alle kennis die ik inmiddels had opgedaan, een eigen veulen te fokken en zo gezond mogelijk te laten opgroeien? Nou, daar gingen toch wel wat dingen mis. En met de kennis die ik nu nog extra heb zou ik dingen toch anders hebben gedaan. Ik neem jullie even mee:
Rondom de dracht ging alles eigenlijk wel prima. Mira was wel al 20 jaar in het jaar (2019) dat ze haar veulen zou krijgen, maar zover ik wist was ze gezond. Uiteindelijk na bijna een jaar dracht is Wuyi geboren. Hij was nog wel erg klein, ondanks de lange dracht. Waarschijnlijk toch door de leeftijd van Mira. Hij is geboren en opgegroeid op een paddock paradise, met meerdere paarden en verschillende ondergronden. Super dus voor een veulen!
Helaas ging hij al met 7,5 maand plots de merries uit de groep dekken. Omdat we geen veulens wilden riskeren moest hij helaas vroeger naar de opfok dan ik had gehoopt. Castreren was nog niet echt een optie, 1 van zijn testikels was niet ingedaald. Ik had een opfok plek gezocht waar hij het hele jaar 24/7 naar buiten kon en in een groep kwam met verschillende leeftijden hengsten voor de nodige opvoeding. Dit vinden in combi met ook nog onverpakt hooi lukte helaas echt niet, dus ze kregen voordroog.
Helaas bleek de plek verder toch ook minder ideaal als dat het eerst leek. Veel modder, waardoor hij in het voorjaar was gevallen bij het spelen en een tijd erg kreupel was. Ook kregen ze wat weinig ruwvoer bijgevoerd en in porties. Het voordroog veranderde na een tijdje in echt vieze, bruine, zure koeienkuil… Daarvan kreeg hij natuurlijk erg dunne mest en veel mestwater. Hij leek ook helemaal opgeblazen over zijn hele lichaam, totaal geen slungelige jaarling. Dus toen ik een plek bij iemand aan huis vond voor een jonge hengst is hij na 8 maanden verhuisd uit deze opfok.
Ook op de nieuwe plek ging het toch niet helemaal zoals verwacht, maar toch al een stuk beter. Maar ze vonden hem te vervelend als (klop)hengst en hij moest verplicht gecastreerd worden en verhuizen. In januari 2021 is hij daarom gecastreerd op een kliniek via de liezen. Hij had nog nooit in zijn leven op stal gestaan, maar gelukkig accepteerde hij dit toch prima. Daarna is hij terug verhuisd naar de plek waar hij is geboren, wel nog een tijdje apart omdat hij nog vruchtbaar kon zijn.
Kortom, hij was in een jaar tijd 3x verhuisd, niet zo’n ideaal management gehad, heel slecht ruwvoer, een blessure opgelopen en gecastreerd. Door dit hele gebeuren had zijn lichaam dus nogal een klap gehad. Hij had nog steeds regelmatig slappe mest en mestwater. In het voorjaar begon hij vervolgens ook nog jeuk te krijgen aan manen, hoofd en buik…
Vanaf het begin wist ik zeker dat deze jeuk/allergie was ontstaan vanuit zijn darmproblemen. Zeker bij wat grover hooi werd zijn mestwater echt extreem. Ook was hij erg kieskeurig qua eten, dat was ik niet gewend van een haflinger. Dit beide kan duiden op maagzweren. Uiteindelijk kwam ik ook op het pad van KPU, dit kwam precies overeen met zijn beeld en testte inderdaad ook positief. Dit allemaal weer herstellen in zijn lichaam kost helaas een hele hoop tijd en moeite.
Als ik kritisch terug kijk is het ook de vraag of Mira wel écht zo gezond was, om een gezond veulen mee te fokken. Ze had het grootste deel van haar leven voordroog gegeten en dus waarschijnlijk geen geweldige darmflora. Wat haar veulen ook weer mee krijgt. Ze is helaas ook overleden aan tumoren toen Wuyi 1,5 jaar was. Wellicht had ze onderliggend dus toch meer problemen dan ik wist.
Zo blijkt maar weer wat voor effect een paar slecht uitgevallen keuzes kan hebben, op de rest van het leven van je paard. Iets wat grotendeels in een jaar is ontstaan, kost soms jaren om het weer terug te draaien. Want nog steeds is dit niet volledig opgelost, wel al een stuk beter maar het zal misschien altijd wel een zwakker punt blijven bij hem. Maar ik blijf hem natuurlijk zo goed als mogelijk ondersteunen, om hem zo gezond als mogelijk te krijgen en houden.
Dit is onder andere de reden dat ik management en voeding zó belangrijk vind. Ter preventie van problemen op langere termijn, die dan weer heel veel moeite kosten om terug te draaien. Bij Wuyi ontstonden de problemen vrij snel en is de link dus duidelijk. Bij andere paarden lijkt het eerst jaren best prima te gaan, en dan 'ineens' krijgen ze vanalles en nog wat aan gezondheidsklachten. Zo zonde!
Wellicht herken je hier wel wat van bij je eigen paard? Zijn er bij jouw paard ook minder ideale omstandigheden geweest waar hij nog steeds last van heeft qua gezondheidsklachten? Je mag mij altijd een berichtje sturen als je hier eens over wilt overleggen, om je paard wellicht nog beter te helpen hierbij.