Bij bewegingsklachten, zoals peesproblemen, stijfheid, staakgedrag en onregelmatigheden, wordt er meestal vooral gedacht aan het bewegingsstelsel zelf. Er wordt qua behandeling dan vaak ook vooral hierop gefocust. Maar hierbij wordt het belang van de voeding en stofwisseling nog wel eens vergeten.
Denk ook maar aan jezelf: bij buikpijn is sporten echt niet fijn. Je gaat al snel iets anders bewegen om de pijn in je buik maar te ontwijken. Dit is bij paarden ook zo. En als dit langere tijd gebeurd heb je dus kans op compensaties in het lichaam door het op een andere manier bewegen. Wat weer verdere problemen kan geven in het lichaam. Zo kan uiteindelijk het hele lichaam vast komen te zitten.
Paarden hebben ook best een gevoelig spijsverteringsstelsel. Heel veel paarden hebben last van hun maag, door (chronische) stress of een onhandig voermanagement. Bewegen met een pijnlijke maag is absoluut niet fijn. Ook is hun dikke darm behoorlijk groot en veel paarden hebben ook iets van darmproblemen. Denk aan wisselende mest, te natte mest, mestwater en een opgeblazen buik, dit geeft altijd enige mate van ongemak. Als je daarover nadenkt kan je je misschien wel voorstellen dat het spijsverteringsstelsel dan ook best veel invloed kan hebben op hoe het paard beweegt.
Een voorbeeld hiervan is de invloed van de blinde darm van het paard. Deze ligt als een grote komma-vormige zak ter hoogte van de rechterflank. Dit is een soort fermentatievat vol bacteriën die de vezels afbreken uit het ruwvoer. Als hierin iets misgaat qua darmflora of de vertering, bijvoorbeeld bij een voerwijziging, kan deze opgeblazen en gevoelig zijn. Naar rechts buigen en het rechterachterbeen onderbrengen is dan minder fijn en kan het paard gaan ontwijken. Als dit langer aanhoudt kan dit ook weer leiden tot compensaties in de rest van het lichaam.
Wat ook een heel belangrijk punt is, wat bij heel veel paarden meespeelt, zijn afvalstoffen die opgeslagen worden in het lichaam. Veel paarden kampen tegenwoordig met stofwisselingsklachten. Er ontstaan teveel afvalstoffen/toxines in het lichaam en/of deze kunnen niet goed verwerkt en afgevoerd worden. Om te voorkomen dat deze afvalstoffen teveel schade gaan aanrichten in het lichaam worden ze opgeslagen op een relatief veilige plek. Vetoplosbare stoffen in vetweefsel en wateroplosbare stoffen in het bindweefstel. Maar deze stoffen zorgen wel voor lokale, lichte ontstekingsreacties. Het maakt het bindweefsel stugger en soms wat opgeblazen met vocht. Dit heeft dus ook behoorlijke invloed op de beweging van een paard. Lees hier ook meer over de functies van fascia. En bedenk ook: pezen zijn ook bindweefsel. De kans op peesblessures is dus ook groter...
En nee, nu niet meteen gaan detoxen! Lees er hier meer over.
Dan insulineresistentie, helaas ook iets waar veel paarden mee kampen. Bij insulineresistentie wordt er niet meer genoeg glucose opgenomen in de cellen, terwijl er in het bloed juist teveel glucose zit. Glucose is nodig als energie voor de cellen. De cellen geven daardoor steeds een signaal dat ze energietekort hebben. Het paard heeft daardoor erg weinig energie, wil dus niet graag bewegen en heeft continu honger. Ook is het paard erg gevoelig voor ontstekingen, wat extra bewegingsproblemen kan veroorzaken. Om uit de vicieuze cirkel van insulineresistentie te komen is beweging juist heel erg belangrijk, maar dit kan soms best lastig zijn.
Dit zijn dus ook redenen dat ik het zó belangrijk vind om naar het geheel te kijken bij bewegingsklachten. Zóveel paarden hebben ook klachten in de spijsvertering en stofwisseling. Zonder deze ook aan te pakken is de kans groter dat het paard steeds weer terugvalt in de bewegingsklachten. Dat is zonde!